منزل در لغت، محلی است كه مسافر در آنجا برای استراحت نزول می‌كند و از آنجا كه غالباً این استراحت را در سه یا چهار فرسخی قرار می‌داده‌اند، به مسافت چهار فرسخ (كه همان مسافت برید است) یك منزل می‌گویند(سير و سلوك منسوب به علامه بحرالعلوم، ص ۲۳(پاورقی).) و در اصطلاح، منزل همان مقام است.
با این فرق كه:
«یقال: «منزل» نظراً الی سلوك السالك و انه فی حال السفر و «مقام» نظرا الی مكثه فیه حتی یستوفی حقّه»( شرح منازل السائرين كاشانی، ص۱۴.)؛
«منزل گفته می‌شود به اعتبار گذر سالک از مرحله‌ای در حال سفر و مقام گفته می‌شود به اعتبار درنگ سالک در آن برای استیفای حق آن مرحله».
(سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی))