لب در اصلاح عرفان عبارت است از روان بخشى و جان فزائى که به زبان شرع از آن به نفخ روح تعبیر کنند. قال اللّه تعالى: «وَ نَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی» (حجر/۲۹).
وراز به معنای مراد، محبت حق جلّ و علا باشد که در دل ایشان مخفی است و علی الدوام صمم و بکم هستند.
در هر منزل از منازل سفر البتّه مشکل‌های تازه برای سالک پیش خواهد آمد که بدون صبر و عزم دفع آنها محال به نظر می‌رسد.
وقت از اصطلاحات مهم عرفانی است و همراه با حال و مقام یاد می‌شود. وقت خوش عارفانه همانا نوعی «بی‌وقتی» و رها شدن از سیطرهٔ زمان و مکان است. وقت ظرف شهود و مشاهدهٔ عارف است.