مرحوم آیة‌الله سید ابوالقاسم خویی رحمه الله به من فرمودند: «آقا سيّدمحمّدحسین! شما در نجف بمانید و به طهران نروید؛ اگر در اینجا بمانید بعد از من لا يَخْتلِف علَیکَ اثْنان.»
جدای از آنکه ایشان ابداً نیاز به معرفی ندارند معظم له فقیه و مرجع تقلید هستند و معرفی ایشان اساساً با موضوع پایگاه عرفان و حکمت در پرتو قرآن و عترت مستقیماً ارتباطی ندارد اما از آنجا که برخی اینگونه تبلیغ می‌کنند که آیت الله خویی با عرفان و عارفان ارتباط خوبی نداشته‌اند لذا در اینجا گوشه‌ای از ارتباطات ایشان با اهل عرفان و توحید را بیان می‌کنیم:
آیة الله حاج سید محمد صادق حسینی طهرانی مدظله فرزند ارشد مرحوم علامه طهرانی دربارۀ والد معظم خود می‌فرمایند:
مى‌فرمودند: زمانى كه در نجف أشرف، خدمت مرحوم آية الله خوئى درس خارج اصول مى‌خوانديم، ايشان تصميم داشتند يك درس خارج فقه نيز شروع كنند، ولى آن را مشروط كرده بودند به شركت دو نفر از تلامذه خود و فرموده بودند: «اگر دو نفر در اين درس حاضر شوند درس را آغاز مى‌كنم.» آن دو نفر يكى حضرت علّامه والد رضوان الله تعالى عليه بودند و ديگرى حضرت آية الله سيستانى مدّظلّه‌العالى.
و نيز مى‌فرمودند: هنگامى كه تصميم داشتم از نجف أشرف به طهران مراجعت كنم، مرحوم آية الله خوئى به من فرمودند: «آقا سيّدمحمّدحسين! شما در نجف بمانيد و به طهران نرويد؛ اگر در اينجا بمانيد بعد از من لا يَخْتلِف علَيكَ اثْنان.» يعنى حتّى دو نفر از علماء هم در مرجعيّت شما اختلاف نمى‌كنند.[۱]