محمد سعیدبن محمد مفید قمی معروف به قاضی سعید قمی (بعد از ۱۱۰۰ ق) فیلسوف، مجتهد و عارف دوران صفویه بود.
وی شاگرد دو تن از شاگردان صدراست. در حكمت شاگرد ملارجبعلی تبریزی و در علوم دینی و حقیقی شاگرد فیض كاشانی می‌باشد.
مهم‌ترین كار او شرح و تأویل احادیث اهل‌بیت علیهم السلام است. شرح توحید صدوق، اربعین و رسالۀ حقیقت صلوة از جمله آثار اوست. او بین سال‌های ۱۱۰۰ ق تا ۱۱۰۷ق وفات كرده است.