خال (اصطلاح عرفانی) عبارت است از نقطه وحدت حقيقيه من حيث الخفا كه مبدأ و منتهاى كثرت اعتبارى است و از ادراك و شعور اغيار محتجب و مختفى است، چه سياهى و ظلمت موجب خفا است.
بر آن رخ نقطه خالش بسيط است
كه اصل مركز و دور محيط است
از او شد خط دور هر دو عالم
و زو شد خط نفس و قلب آدم