با توجه به اهمیت فراوان مسالۀ استاد در سلوک و ضرورت کامل بودن استاد، و تاکید بسیار زیاد علامه در کتبشان بر این موضوع، و اعتقادشان بر اینکه حتماً و حتماً در عالم، همیشه علمای ربانی و عارف کاملی وجود دارند، چانچه باز هم از کتبشان استفاده می شود، چرا ایشان شخصی از شاگردانشان را وصی عرفانی خویش قرار ندادند؟! و یا لااقل یک عالم ربانی خارج از حوزۀ شاگردان خود را معرفی ننمودند تا بالاخره این همه تحیر و سردرگمی و اختلاف پیش نیاید؟!
وجود یک انسان کامل در هر زمان از مسلمات است که حافظ ربط آسمان و زمین است (السبب المتصل بین الارض و السماء) که همان امام عصر ارواحنا فداه می‌باشند ولی ضرورت وجود یک انسان کامل غیر از آن حضرت در هر زمان مطلبی است که بنده اطلاعی از دلیلی عقلی یا نقلی بر آن ندارم و در آثار حضرت علامه هم چیزی به خاطر ندارم.
اما معرفی نکردن شخصی خاص، آن قدر که حقیر می‌دانم – مانند معرفی نکردن مرحوم انصاری - امری حکیمانه بوده است که توضیح آن متوقف بر توضیح و تشریح وضعیت شاگردان مرحوم علامه و ورود در جزئیات می‌باشد و حقیر از آن معذورم.