برخي او را مصري و برخي او را خراساني مي‌دانند. از شاگردان بزرگ جنید بغدادی است. به آداب شريعت تقيّد كامل داشت.
او در سن ۸۷ سالگي و به سال ۳۳۴ق وفات يافت.
خادم شبلی از لحظة وفات او گزارش‌هایی داده است، می‌گوید:
«در بستر مرگ از من خواست تا وضویش دهم. وضو دادم، اما تخلیل لحیه را فراموش كردم. زبان وی گرفته بود، دست مرا گرفت و به میان لحیة خود درآورد، پس از آن جان داد. وقتی یكی از بزرگان این واقعه را شنید، گفت: چه گویند در حق مردی كه در آخر عمر، ادبی از آداب شریعت از وی فوت نشد!
خادم در گفتاری دیگر از شبلی سخنی را در لحظات احتضار نقل كرده، می‌گوید:
شبلی در لحظة وفات می‌گفت: بر من یك درم مظلمه است و چندین هزار درم برای صاحب آن صدقه دادم و هنوز بر دل من هیچ شغلی از آن گران‌تر نیست».