منبع: المراقبات ترجمه ابراهيم محدث بندرريگى صفحه ۶۰ تا ۶۲
اربعين امام حسين عليه السّلام در اين ماه و دفن سر شريف آن حضرت نيز احتمالا در همين روز است.
سيد در كتاب اقبال مى‌گويد:
«قرآن بزرگ گواهى به برگرداندن سر مقدس مولاى ما حسين - كه درود خدا بر او باد - به جسد او مى‌دهد آن جا كه می‌فرمايد: و گمان مبريد كسانى كه در راه خدا كشته شده‌اند مرده‌اند، بلكه آنها در پيشگاه پروردگار خود زنده بوده و (از جانب خدا) روزى مى‌خورند.[۱] و اين آيه گواهى مى‌دهد كه او از همان زمانى كه شهيد شد در كنار پروردگار روزى مى‌خورده است. (و از اين مطلب استفاده مى‌شود كه پيكر او بدون سر نبوده است) كه باين ترتيب ترديدى باقى نمى‌ماند كه سر آن حضرت از زمان شهادت به بدن او متصل شده است. و اين بى‌ادبى است كه از خداوند سؤال كنيم كه آن حضرت عليه السّلام بعد از شهادت چگونه زنده شد و چگونه بعد از جدا شدن سر شريف، دوباره سر به جسد ملحق شد. زيرا لازم نيست خداوند بنده را از چگونگى كارهاى خود آگاه نمايد. و اين پرسش نادانى بنده را مى‌رساند. زيرا از چيزى مى‌پرسد كه بنده مكلّف به آگاهى از آن نشده است. و انسان فقط وظيفه دارد سخنان قرآن را در مورد او تصديق كند نه بيشتر».[۲]
ظاهر گفتار آقا و سرمشق ما قدّس سرّه اين است كه گويا از ظاهر آيه كريمه اين را فهميده، كه زندگى كشته شدگان در راه خدا، كه در اين آيه به آن اشاره شده است، با كامل بودن اين بدن ملازمه دارد و به همين جهت چنين سخنانى فرموده است در حالى كه اين سخنان همانگونه كه مى‌بينى نادرست است و شايد اين ملازمه بين زندگى و تمام بودن اين بدن را از غير آيه شريفه و از دلايلى كه بدست ما نرسيده، فهميده است.
يا شايد ما منظور او را نفهميده‌ايم. و نيز مقصود او از اين سخن كه سؤال بنده از خداوند در مورد چگونگى كارهايش بى‌ادبى است، معلوم نيست. زيرا اين گونه سؤالات در ميان دانشمندان معمولى بوده و خيلى به آن تمايل دارند و با اين پرسشها دانش خود را افزايش مى‌دهند. و شايد منظور او چيزى غير از ظاهر كلامش باشد كه ما نمى‌دانيم.
بهر صورت بر مرد مراقبت واجب است روز اربعين را روز اندوه خود دانسته و تلاش نمايد حتى براى يك بار در عمر كنار مزارش او را زيارت نمايد. زيرا روايت شده است:
«شيعه يا مؤمن پنج علامت دارد: پنجاه و يك (ركعت) نماز (در شبانه روز)، زيارت اربعين، انگشتر به دست راست نمودن، پيشانى را در سجده بر خاك گذاشتن و بلند گفتن‌بسم اللّه الرحمن الرحيم.»
و اگر آمدن به كنار قبر شريف امكان نداشت از هر مكانى كه باشد مى‌تواند او را زيارت نمايد. بعد از ديدن اين روايت بايد خود را مقيد به عمل به آن نموده و عمل به آن را براى خود چيزى بيش از مستحب بداند بگونه‌اى كه تا جايى كه لازم نيست هيچگاه انگشتر به دست چپ نكند. و به حرف كسانى كه مى‌گويند:
اگر در دست راست انگشتر داشتى مى‌توانى در دست چپ نيز انگشتر داشته باشى، نبايد اعتنا كند گرچه از علما باشد. زيرا رواياتى داريم - بخصوص رواياتى كه در مستدرك الوسائل فاضل نورى قدّس سرّه آمده - كه از آنها برمى‌آيد، رواياتى كه انگشتر نمودن در دست چپ را جايز مى‌داند، در مقام تقيه بوده است، گرچه اين روايات از اشخاص معتبر به دست ما رسيده باشد.
در پايان روز اربعين نيز مانند ساير روزهاى مهم از خداوند بخواهد حال و عمل او را اصلاح نموده و به حامى آن روز كه از معصومين عليهم السّلام مى‌باشد توسل جويد.