دليل عقلى بر عصمت انبيا با اين‌كه از مسلمات بلكه ضرورى مذهب شيعه دانسته‌اند، لكن ادله مذكوره، شامل «يك غيبت با عيال» مثلًا نمى‌شود و بر فرض بشود، عدالت كافى است و بر فرض ادله تمام باشد نسبت به خصوص جنبه رسالت بيان احكام است كه مصون از سهو و نسيان باشد و نسبت به معاصى ديگر تمام نيست و اساساً داعى بر اصرار اثبات اين موضوع چيست؟ كه اگر يك نفر عادل مصون از خطا و نسيان پيغمبر باشد تالى فاسدش چيست؟
منبع: بررسى‌هاى اسلامى(به كوشش سيد هادى خسرو شاهى)، ج۲، ص: ۱۷۹
طبق دليل عقلى كه نبوت عامه را اثبات مى‌كند، هدايت بشر از راه وحى آسمانى جزء آفرينش و تكوين است و در تكوين خطا و تخلّف معقول نيست و در نتيجه مضامين وحى به نحوى كه از مصدر وحى صادر مى‌شود بعينه به مردم برسد؛ يعنى نبى در تلقى وحى و ضبط و حفظ آن و در رسانيدن آن به مردم هيچ‌گونه خطا و خيانتى نداشته باشد، قول او مصون باشد و فعل او نيز نظر به اين‌كه فعل از مصاديق تبليغ است، بايد از هرگونه تخلّف و معصيت مصون باشد، يعنى قولًا و فعلًا قبل از نبوت و بعد از نبوت، از معصيت اعم از كبيره و صغيره منزّه باشد، زيرا همه اين مراحل به بيان احكام مربوط است و در خارج از احكام معصيتى نيست.
اين بحث اطراف زياد دارد و ممكن است براى مزيد توضيح به جلد سوم الميزان يا كتاب شيعه در اسلام يا رساله وحى و شعور مرموز مراجعه بفرماييد.