عرفان شيعي با ديگر مكتب‌هاي عرفاني اسلامي يا غير اسلامي چه تفاوتي دارد؟
منبع: نسيم انديشه دفتر اول - صفحه ۱۲۲ و ۱۲۳
در عرفان شيعي راهي كه به ولايت الهي مي‌رسد، از راه ولايت اهل بيت(عليهم‌السلام) است. علاوه بر اين در عرفان شيعي بايد به همه احكام و دستورات شريعت عمل شود، و در طريقت نيز از ولاي اين خاندان بگذرد و از آن تجاوز نكند و تنها همين را مسير راه قرار بدهد، زيرا در روايات ولايت اميرمؤمنان عليه‌السلام صراط مستقيم معرفي شده است. [۱]
انسان، هم بايد به احكام ظاهري عمل كند و همه عبادات يا معاملات او بر اساس شريعت باشد و هم در مسئله ء رهبري، از ولايت خاندان پيامبر صلوات اللّه و سلامه عليه تجاوز نكند و آن را مسير راه قرار دهد، چون حصن ولايت: «ولاية علي بن أبي‌طالب حصني»[۲] دالان ورودي حصن مهم‌تري است: «كلمة لا إله إلاّ اللّه حصني». [۳]
بنابراين، عرفان شيعي در مسير دين و ولايت حركت مي‌كند؛ يعني به آنچه آيه شريفه (ما آتاكم الرسول فخذوه و ما نهاكم عنه فانتهوا) [۴] و حديث شريف ثقلين [۵] بيان كرده‌اند، عمل مي‌كند.
۱. الكافي، ج ۱، ص ۴۱۶.
۲. بحار الانوار، ج ۳۹، ص ۲۴۶.
۳. همان، ج ۴۹، ص ۱۲۷.
۴. سوره حشر، آيه ۷.
۵. قال النبي(صلي الله عليه و آله و سلم): «إنّي تارك فيكم الثقلين ما إن تمسّكتم بهما لن تضلّوا، كتاب اللّه و عترتي أهل بيتي و إنّهما لن يفترقا حتي يردا عليّ الحوض» (وسائل الشيعه، ج ۲۷، ص ۳۳؛ الدر المنثور، ج ۷، ص ۳۴۹).