در كتاب توحيد مجلسى ضمن بحث در حالات موحدين چنين عبارتى از رسول اكرم بيان مى‌كند: «و ان اهل التوحيد ليشفعون فيشفعون». بيان فرماييد كه اهل توحيد براى چه دسته‌اى شفاعت مى‌كنند؛ براى غير موحدين كه ممكن نيست و درباره خود موحدين هم كه درست نيست زيرا موحدين خود شفيع‌اند، پس براى چه كسى شفاعت مى‌كنند؟
منبع: بررسى‌هاى اسلامى(به كوشش سيد هادى خسرو شاهى)، ج۲، ص: ۲۱۷
روايت «و ان اهل التوحيد ليشفعون فيشفعون» به يكى از دو معنا قابل حمل است.
يا مراد از اهل توحيد كملين از موحدين و علما همه است، به دلالت آيه كريمه «وَ لا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفاعَةَ إِلَّا مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ» و آيه «إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَ قالَ صَواباً» يا مراد شفاعت موحدين است نسبت به مستضعفين و آنان كه خداى متعال در حقشان مى‌فرمايد:
«مُرْجَوْنَ لِأَمْرِ اللَّهِ إِمَّا يُعَذِّبُهُمْ وَ إِمَّا يَتُوبُ عَلَيْهِمْ» و مستضعفين به حس به ظاهر اكثريت بشر را تشكيل مى‌دهند.