در خبر آمده است كه:
«انّ اللَّه سبحانه و تعالى يقول للملائكة في ذلك اليوم: يا ملائكتى الا ترون الى عبادى و امائى جاءوا من اطراف البلاد شعثاء غبراء أ تدرون ما يسألون؟
فيقولون: ربّنا انّهم يسألونك المغفرة فيقول: اشهدوا انّى قد غفرت لهم».
«خداوند سبحان در اين روز به ملائكه مى‌گويد: اى فرشتگان من! آيا بندگان مرا نمى‌بينيد كه از سرزمينهاى مختلف آمده‌اند در حالى كه موهايشان پريشان است و گرد و غبار بر چهره‌شان نشسته؟ آيا مى‌دانيد اينان چه مى‌خواهند؟
ملائكه مى‌گويند: پروردگارا! اينان از تو آمرزش گناهانشان را مى‌طلبند. در اينجا خداوند متعال مى‌فرمايد: شاهد باشيد كه گناهانشان را آمرزيدم».
و نيز در روايت ديگر آمده است كه:
«انّ من الذّنوب ما لا يغفر الّا بعرفة و المشعر الحرام، قال اللَّه تعالى:فَإِذا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفاتٍ فَاذْكُرُوا اللَّهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ[۱]و ليلة من ليالى الاحياء».
«برخى از گناهان فقط در اين سه موقعيت بخشيده مى‌شوند:- عرفات- مشعر الحرام، كه خداوند متعال فرمود: وقتى از عرفات كوچ كرديد،خداى را در مشعر الحرام به ياد بياوريد. و شبى از شبهاى احيا»[۲].
از امام رضا- عليه السّلام- روايت شده است كه:«ما وقف احد بتلك الجبال الّا استجيب له فامّا المؤمنون فيستجاب لهم في آخرتهم، و امّا الكفّار فيستجاب لهم في دنياهم».
«كسى در اين كوهها توقف نكرد (حتى كافر) مگر آنكه (دعايش) اجابت شده، اگر مؤمن باشد، اجابت اخروى و اگر كافر باشد اجابت دنيايى دارد».
چون آنجا خانه خداست و كسى كه بدان جا مى‌رود مقصود و مطلوبش خداست و قصد زيارت او را دارد در حديث قدسى آمده است:
«الا انّ بيوتى في الارض المساجد، فطوبى لعبد تطهّر في بيته ثمّ زارنى في بيتى».
«آگاه باشيد كه مساجد، خانه‌هاى من بر روى زمين‌اند، پس خوشا به حال بنده‌اى كه در خانه خود تطهير كند (و وضو بسازد) سپس مرا در خانه‌ام زيارت كند».
و او كريمتر از آن است كه قاصد و زائرش را نااميد و محروم نمايد.
«سعيد بن مسلم» از معاويه بن عمار روايت كرده است كه وجود مقدّس آقا امام صادق- عليه السّلام- هر گاه حاجتى داشت هنگام زوال آفتاب (يعنى ظهر) آن را طلب مى‌كرد، بدين ترتيب كه اولا چيزى در راه خدا صدقه مى‌داد بعد بوى خوشى استشمام مى‌كرد و سپس به مسجد رفته هر حاجتى داشت آن را به محضرحقتعالى عرضه مى‌داشت.
ناگفته نماند كه اين خبر دلالت بر چهار مطلب دارد بدين شرح:
اوّل- هنگام ظهر، وقت طلب حاجت است.
دوّم- مستحب است ابتدا صدقه‌اى داده شود.
سوّم- خوب است بوى خوشى استشمام گردد.
چهارم- مسجد محل خوبى جهت طلب حاجت مى‌باشد.
بلكه شرافت اين مكان از ساير مكانها بيشتر است، در روايت آمده است:
«انّ اللَّه سبحانه و تعالى عوّض الحسين عليه السّلام من قتله باربع خصال: جعل الشّفاء في تربته، و اجابة الدّعاء تحت قبّته، و الائمّة من ذرّيّته، و ان لا يعدّ ايّام زائريه من اعمارهم».
«خداوند سبحان، در عوض قتل آقا سيد الشهداء- عليه السّلام- چهار خصلت عطا كرده است:
- شفا را در تربتش نهاد. - اجابت دعا را زير گنبدش قرار داد. - ائمه بعدى از نسل اويند. - مدت زمانى را كه زائرين آن حضرت براى زيارت مى‌گذرانند، جزء عمرشان به حساب نمى‌آورد».و نيز روايت شده است كه بر امام صادق- عليه السّلام- مرضى عارض شد، آن حضرت به نزديكانش امر كرد كه فردى را اجير كنند تا برود نزد قبر امام حسين- عليه السّلام- (و برايش دعا كند) يكى از دوستان حضرت، جهت انجام اين فرمان از خانه خارج شد، فردى را جلوى درب خانه ديد و ماجرا را برايش بازگو كرد، آن مرد گفت:
من مى‌روم ولى شبهه‌اى در ذهنم ايجاد شده و آن اينكه امام حسين- عليه السّلام- امامى است كه طاعتش واجب است و او (يعنى امام صادق- عليه السّلام-) نيز امامى است كه طاعتش واجب است، پس اين كار چه معنا دارد؟ (يعنى فرقى بين اين دو امام نيست، پس چرا براى شفاى اين امام، نزد آن امام بروم و دعا كنم؟).
آن فرد به خانه برگشت و مطلب را خدمت امام عرضه داشت حضرت فرمود:
«هو كما قال لكن ما عرف انّ للَّه تعالى بقاعا يستجاب فيها الدّعاء فتلك البقعة من تلك البقاع».
«سخن اين مرد درست است (كه فرقى بين دو امام نيست) اما ندانسته است كه خداوند متعال سرزمينهايى دارد كه در آنجا دعا مستجاب مى‌شود و حرم حضرت سيد الشهداء- عليه السّلام- از آنهاست».