از كارهاى مهم در اين ماه ذكرها و دعاهاى وارد در اين ماه است:
[۱ -] در تمام ماه هزار بار بگويد:«استغفر اللّه ذا الجلال و الإكرام من جميع الذنوب و الآثام.»
شيخ صدوق رحمه اللّه روايت كرده است: اگر كسى اين ذكر را در رجب هزار بار بگويد، خداوند متعال مى‌فرمايد:
اگر - گناهان شما را - نبخشم، پروردگار شما نيستم پروردگار شما نيستم پروردگار شما نيستم.
[۲ -] در تمام ماه سوره توحيد را ده هزار بار بخواند. همچنين روايت شده كه هزار بار بخواند. و روايت شده:
«كسى كه هزار بار آن را بخواند روز قيامت عمل هزار پيامبر و هزار فرشته را مى‌آورد. و هيچكس نزديكتر از او به خدا نيست مگر كسى كه بيشتر از او آن را خوانده باشد. و ثواب خواندن اين سوره در رجب چندين برابر است.»
در روايت ديگرى آمده:
«اگر كسى در رجب صد بار آن را بخواند خداوند در بهشت دوازده كاخ با «ياقوت» و «درّ» براى او ساخته و يك ميليون عمل خوب براى او مى‌نويسد. سپس مى‌فرمايد: بنده‌ام را ببريد و آنچه را كه براى او مهيا نموده‌ام نشانش دهيد - در اينجا - ده هزار نفر از كسانى كه خانه‌هاى اين شخص در بهشت به آنان سپرده شده مى‌آيند و يك ميليون كاخ از «درّ» و يك ميليون كاخ از ياقوت سبز را براى او باز مى‌كنند، كاخهايى كه تمام آنها با «درّ» و ياقوت و زيور آلات و پارچه‌هاى زيبا زينت داده شده بگونه‌اى كه كسى نمى‌تواند آن را توصيف كند و جز خدا كسى نمى‌تواند آن را تصور كند. هنگامى كه آن را مى‌بيند مات و مبهوت مى‌شود و مى‌گويد: اين براى كيست آيا براى پيامبران است؟ به او گفته مى‌شود اين‌ها مال تو است بخاطر خواندن«قل هو اللّه احد».
[۳ -] در اين ماه هزار بار خدا را تسبيح كند. در روايت آمده است كسى كه چنين عملى را انجام دهد خداوند صد هزار عمل خوب براى او نوشته و صد كاخ در بهشت براى او مى‌سازد.
[۴ -] در تمام اين ماه هزار بار«لا اله الا اللّه»بگويد. روايت شده است كسى كه در اين ماه اين عمل را انجام دهد، خداوند براى او صد هزار حسنه نوشته و صد شهر براى او در بهشت مى‌سازد.
[۵ -] در اين ماه صد بار بگويد«أستغفر اللّه الّذي لا اله الا هو وحده لا شريك له و اتوب إليه»
و اگر پس از آن صدقه بدهد خداوند او را مورد رحمت قرار داده و گناهان او را مى‌آمرزد. و كسى كه چهار صد بار بگويد خداوند پاداش صد شهيد را براى او مى‌نويسد.
[۶ -] در تمام ماه با پيروى از امام سجاد علیه السلام در سجده خود اين ذكر را بگويد:«عظم الذّنب من عبدك فليحسن العفو من عندك».
[۷ -] صبح و شب و بعد از هر نمازى بگويد:«يا من ارجوه لكلّ خير و آمن سخطه عند كلّ شرّ، يا من يعطى الكثير بالقليل يا من يعطي من سئله يا من يعطي من لم يسئله و من لم يعرفه تحنّنا منه و رحمة أعطني بمسألتي إيّاك جميع خير الدّنيا و جميع خير الآخرة و اصرف عنّي بمسألتي إيّاك جميع شرّ الدنيا و شرّ الآخرة فإنّه غير منقوص ما أعطيت و زدني من فضلك يا كريم»
سپس با دست چپ محاسن خود را گرفته و انگشت سبابه دست راست خود را حركت داده و گريه كند و بگويد:«يا ذا الجلال و الإكرام يا ذا النّعماء و الجود يا ذا المنّ و الطّول حرّم شيبتي على النّار».
در اول اين دعا مى‌گويى: «از خداوند اميد هر چيزى دارى. و از خشم او نزد هر شرى در امانى» و از جمله اين خشم‌ها مكر خداوند است و ايمنى از مكر خدا از گناهان بزرگ است. بنابراين از اين مطلب غافل مشو و قصد تو از اين عبارت اين باشد كه بشرط «توبه» اميد خير داشته و خود را از خشم او در امان مى‌دانى و گويا مى‌گويى: اى كسى كه براى بندگان خود راهى قرار داده كه اگر از آن راه بروند از خشم او در امان مى‌مانند. و آن راه همان توبه است. و اين فراز دعا امنيت بالفعل از مكر خدا نيست. و همچنين گفتار تو كه مى‌گويى «اميد هر خيرى را از او دارم» گويا مى‌گويى: اى كسى كه براى بندگان خود راهى قرار داده است كه اگر از آن راه بروند به هر چيزى كه بخواهند مى‌رسند. و اين راه همان دعاست.
اگر انسان در اين باره كه چرا در اين عبارت دعا«اعطني جميع خير الدنيا و جميع خير الآخره»
كلمه جميع تكرار شد ولى در اين عبارت«و اصرف عنى جميع شر الدنيا و شر الآخره»
اين كلمه تكرار نشده است بينديشد، شايد به اين نتيجه برسد كه اين اختلاف عبارت به اين مطلب اشاره دارد كه شر امرى عدمى است - كه همان دورى از رحمت خدا و محروميت از بخشايش الهى است - ولى چون خير امرى وجودى مى‌باشد، گويا انواع آن بى‌شمار است. و اما اين كه چرا «جميع شر الدنيا، تمامى شرهاى دنيا» در دعا آمده گويا به اين جهت است كه شرهاى دنيا براى همه مردم معلوم نيست.