شيخ علي نمازي شاهرودي [۲] متولد شاهرود است و دروس مقدماتي و فقه و اصول را در همانجا نزد پدر و ديگر اساتيد آن ديار خوانده‌است. سپس براي تكميل دروس، روانهٔ مشهد شده و در حلقهٔ دروس ميرزاي اصفهاني و برخي ديگر شركت جست و پس از مدّتي به نجف اشرف مهاجرت نمود و در آنجا به تكميل علوم پرداخت و پس از رسيدن به درجهٔ اجتهاد به مشهد مراجعت نمود و تا پايان عمر در اين حوزه به تأليف و تحقيق مشغول بود.
از ايشان در فلسفه و عرفان كتابي با نام «تاريخ فلسفه و تصوف» باقي مانده كه از جهت تندي و تعابير ناروا يادآور آموزه‌هاي استادش ميرزاي اصفهاني است.
وي علاقهٔ وافري به علوم رجالي و حديثي داشت و در اين علوم زحمات قابل تقديري را متحمّل شد و نوآوري‌هائي نيز دارد. وي حاصل تحقيقات چندين سالهٔ خويش را در روايات اهل بيت عليهم‌السلام در قالب آثاري به جا گذاشت؛ از جمله:
۱.الروضات النضرات در فقه استدلالي (در ده جلد)
۲.مستدرك سفينة‌البحار(در ده مجلد)
۳.مستدركات علم الرجال (در هشت جلد)
۴.مستطرفات المعالي
۵.الأعلام الهادية الرفيعة في اعتبار الكتب الأربعهالمنيعة
۱. ۱۲۹۴ – ۱۳۶۴ ه.ش
۲. منبع اصلی این نوشتار مقدمۀ مستدرك سفينة البحار و مشاهير مدفون در حرم رضوي، ص ۴۷۹ می‌باشد