روز بیست و پنجم ذی الحجه روز نزول آیات مبارک سوره «هل اتیٰ» در شأن امیرالمومنین علی علیه السلام و اهل بیت سلام اللّه علیهم می‌باشد و در روایات مستفیضه شان نزول این آیات چنین نقل شده است که روزی امام حسن و حسين عليهم السلام بيمار شدند، پيامبر و گروه زيادى، از آنان عيادت كردند، مردم اظهار داشتند:
يا على عليه السّلام براى بهبودى حالشان نذرى كن؟
فرمود:
اگر از اين بيمارى شفا يافتند، به شكرانه آن سه روز روزه مى‌گيرم
، «فاطمه زهرا عليها السّلام» و «فضه» نيز همين نذر را كردند، و هر دو شفا يافتند.
در آن ايّام، امام عليه السّلام دستشان خالى بود و يك شب اجير شد، و نخلستانى را آب داد و مقدارى جو در عوض آن گرفت و به منزل آورد حضرت فاطمه عليها السّلام آن را به سه قسمت تقسيم كرد و يك سوم آن را تبديل به آرد نمود و از آن پنج قرص نان پخت، كه به هر نفر يك قرص برسد، امام عليه السّلام نماز مغرب را با پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم ادا كرد و به منزل بازگشت، تا افطار نمايد، در اين موقع فقيرى به در خانه آمد و گفت:
سلام بر شما اى اهل بيت پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم مسكينى از مسلمين هستم و محتاج غذا؟ خداوند غذاى بهشتى به شما دهد؟
امام صداى او را شنيد و فرمود:
سهم مرا به او بدهيد!
حضرت فاطمه عليها السّلام و ساير اهل بيت عليهم السّلام همين كار را كردند و آن شب جز آب چيزى تناول نكردند.
روز دوم، همين داستان تكرار شد و غذا را به يتيمى دادند كه گفت: پدرم در عقبه شهيد شد.
روز سوم، اسيرى به در خانه آمد و گفت: اى اهل بيت، ما را اسير مى‌كنيد، ولى غذايمان نمى‌دهيد؟ خداوند غذاى بهشتى به شما دهد، مرا سير كنيد، قسمت سوم را به او دادند و بدين ترتيب، سه روز متوالى با آب افطار كردند.
روز چهارم كه نذرشان ادا شده بود، على عليه السّلام دست فرزندان خود را گرفت و به ديدار پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم رفت و از شدّت گرسنگى بدنشان مى‌لرزيد، وقتى چشم پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به آنها افتاد، فرمود:
اى ابو الحسن عليه السّلام چرا شما را اين قدر ناراحت مى‌بينم؟
و سپس به ديدار فاطمه عليها السّلام رفتند و او را در محراب عبادت ديدند، كه از شدّت گرسنگى، شكم به پشت چسبيده، وقتى چشم پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به دخت گراميش افتاد، عرضه داشت:
پناه بر خدا اهل بيت محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم از گرسنگى مى‌ميرند !
در پى آن جبرييل بر پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرود آمد و گفت:
محمد خداوند بخاطر اهل بيتت به تو تبريك مى‌گويد.
فرمود: چرا؟ جبرييل .
در اين جا جبرييل اين آيات را بر زبان پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم جارى ساخت:
هَلْ أَتى عَلَى الْإِنْسانِ حينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئاً مَذْكُوراً...
خداوند متعال با بیان این آیات و ذکر این فضائل در شأن اهل‌بیت علیهم‌السلام آنان را بگونه‌اى به ما معرفى نمود كه جاى هيچ شك و شبهه‌اى باقى نمانده و بدين وسيله دين ما را كامل و نعمتهاى خود را بر ما تمام كرد، پس شیعیان در این روز باید با نماز شکر، روزه، و سجده خداوند را شکر کرده و مهمترین عامل برای شکر این است که با تفکر در این نعمت اهمیت و قدر این نعمت را بشناسد.