باران در اصطلاح عرفا به دو معنای فيض گسترده الهی که بر همه موجودات ریزان است و همچنین غلبه عنایات الهی که مايه فرح سالک است.
(سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی))