اگر خداي سبحان كمال مطلق و غني محض است، به آفرينش موجودات چه نيازي داشت؟
منبع: نسيم انديشه دفتر دوم - صفحه ۱۹
يكم
هر فاعل براي رسيدن به كمال تلاش مي‌كند. اگر فاعلي كه خود عين كمال نامتناهي است، كاري انجام داد، براي رسيدن به كمال نيست، بلكه چون او عين كمال نامحدود است و جود و سخا نيز از كمال‌هاي اوست، فيض از او ظاهر مي‌شود.
دوم
خداي سبحان چون صَمَد و غَني محض است، ذاتاً هدف بوده و مقصودي خارج از ذات بسيطِ او نيست و چون حكيم مطلق است و هرگز از حكيم، ياوه سرنمي‌زند، پس سراسر خلقت آدم و عالَم با حكمت همراه است، بنابراين هدفِ فاعل، عين ذات اوست و هدفِ فعل، تكاملِ مخلوق؛ حتماً بايد بين اين دو عنصر محوري بحث فرق نهاد.