آيا مي‌توان براي حسن و قبح اشيا و افعال از قرآن تأييد گرفت؟
منبع: نسيم انديشه دفتر دوم - صفحه ۲۶ و ۲۷
قرآن كريم با ذكر بعضي كارهاي زشت مي‌فرمايد: مگر شما عاقل نيستيد؛ براي مثال در مورد كساني كه ديگران را به خوبي امر مي‌كنند يا از زشتي باز مي‌دارند و خود به آن عمل نمي‌كنند مي‌فرمايد:
(اَتَأمُرونَ النّاسَ بِالبِرِّ وتَنسَونَ اَنفُسَكُم واَنتُم تَتلونَ الكِتبَ اَفَلا تَعقِلون)[۱]؛
يعني عاقل بد و خوب را مي‌شناسد و اگر شما عقل خود را به كار بگيريد، متوجه مي‌شويد كه اگر كسي ديگران را به فضيلت امر مي‌كند، خود نيز بايد بدان عمل كند.
همچنين در مورد خوبي اتحاد و بدي اختلاف در سوره حشر مي‌فرمايد:
(تَحسَبُهُم جَميعًا وقُلوبُهُم شَتّي ذلِكَ بِاَنَّهُم قَوم لا‌يَعقِلون)[۲]؛
يعني شما اينها را جمع مي‌بينيد، در حالي كه دل‌هايشان پراكنده است، زيرا اينها عاقل نيستند. اگر عاقل بودند، متحد مي‌شدند، پس عقل وحدت و اتّحاد را خوب مي‌داند و به دنبال آن حركت مي‌كند.